Zawody sportowe były organizowane od zarania dziejów. Najbardziej znane były greckie igrzyska olimpijskie, których tradycja sięga 776r. p.n.e. Dzisiejszy sport nierozerwalnie łączy się z nowoczesną technologią pozwalającą na mierzenie czasu, co w sporcie długo było niemożliwe.
Pierwsze narzędzia odmierzające czas
Pierwsze próby określania czasu sięgają starożytności i łączą się z astronomią, a dokładniej obserwacją przemieszczania się słońca po niebie. Z czasem zaczęto tworzyć zegary słoneczne, zwane gnomonami. Podczas gdy Słońce przesuwało się po niebie, długość i pozycja cienia rzucanego przez wbity w ziemię pionowy słup wyznaczały godzinę. Niestety, nocą mierzenie czasu było niemożliwe. Za przełom uznaje się więc pojawienie się urządzeń, które czas odmierzały przez ciągły przepływ wody lub piasku. Jednymi z pierwszych urządzeń tego typu były klepsydry. Taki początek rozwoju urządzeń służących do odmierzania czasu rozpoczął zegarową rewolucję.
Nowa odsłona Igrzysk
Po ponad 1500 latach zadecydowano o powrocie do tradycji Igrzysk olimpijskich, dokładniej w 1896r., gdzie nauka umożliwiała już lepsze metody odmierzania czasu, co jest przecież warunkiem koniecznym do wyznaczania zwycięzców w wielu olimpijskich dyscyplinach. Nieco przed tym wielkim powrotem powstały pierwsze kieszonkowe zegarki, a następnie te, posiadające stoper odmierzający sekundy. Zegarki elektroniczne z mechanizmem kwarcowym wynaleziono dopiero w 1927 roku.
Nowoczesne metody, jedna firma
W 1932 roku w Los Angeles pomiarem czasu podczas wszystkich zawodów na igrzyskach zajęła się jedna firma – Omega. Wcześniej dochodziło do nieścisłości ze względu na to, że sędziowie mierzyli zawodnikom czas własnymi, niedoskonałymi urządzeniami. Rozpoczęła się więc era stoperów, a ich dokładność co do 1/10 sekundy, umożliwiła pobicie aż kilkunastu rekordów świata! System pomiaru czasu przez jedną firmę już wtedy stał się bardzo popularny przy organizacji wydarzeń sportowych, ponieważ pozwala uniknąć nieścisłości i różnic zależnych od urządzenia.
Stopery do muzeum!
Przełom przyniosły igrzyska w 1948 roku, gdzie stopery zaprogramowane były tak, aby zatrzymywało je przecięcie linii światła przez sportowca. Dokładność pomiaru wzrosła do 1/1000 sekundy, a powstałe fotokomórki pozwoliły na wyświetlanie filmów z mety. Dodatkowo, zaczęto używać bloków startowych. Cztery lata później, inżynierowie pokazali światu przyrząd do automatycznego nagrywania i drukowania wyników pomiarów. W 1968 roku zakończyła się era stoperów, a lekkoatletyczne pomiary czasu zaczęto wykonywać wyłącznie elektronicznie.
Technologia w zawodach dziś
Elektroniczny pomiar czasu nie jest zjawiskiem wykorzystywanym wyłącznie na wielkich igrzyskach. Wykorzystywane na nich metody spopularyzowano na tyle, że dostępne są dla każdego, bez względu na rozmiar organizowanej imprezy sportowej. Niektóre firmy oferują przygotowanie zawodów od zapisów, po wręczenie medali. Organizacja wydarzeń przed profesjonalistów, z użyciem sprawdzonego sprzętu najlepszej jakości pozwala uniknąć błędów pomiarowych. Coraz więcej dyscyplin korzysta z elektronicznego pomiaru czasu. Mimo że dzisiejsza technologia wydaje się osiągać najwyższą jakość, rozwija się nieustannie zaskakując nas coraz to nowymi rozwiązaniami.
